Indonesia

Indonesia
BATU, Indonesia. Photo by Jes Aznar

Monday, May 21, 2007

going back to work

Although sleep-deprived, I found my two months of maternity leave as one of the most colorful and adventure-filled time of my life. There is no greater joy than to spend each waking moment with one's offspring, to see her grow each day, to clean her poopoos, to feed her, to soothe her to sleep, to hold her in one's arms and to see her smile.

I will soon be going back to work, back to the daily grind, to the recording of history, to the rewriting of life, to the nuisances, the smart and silly interviews and everything else that goes with the job. I hope I can still do it. I hope I can still write...Yes, I hope I haven't lost it.

In the meantime, let me share with you photos of me and my little angel.



Thursday, May 10, 2007

Sulat para kay Kuya Jay

Tol,

Sana pinapabasa ka nila ng dyaryo.

Sana umabot sayo ang mensaheng ito.

Alam naming mahirap ang sitwasyon mo
ngayon. Alam din namin na nagaalala ka
sa pamilya. Ayos ang mag-ina. Matibay na
hinaharap ng mag-uutol ang sitwasyon. At
bibilib ka sa husay ni moms. Magu-gulat
ka sa dami ng suporta. Kasama ang mga
kaibigan, sama-sama naming hinaharap ang
struggle na to.

Naalala mo nung kinulong si erpats, di
natinag ang pamilya. Ngayon sa krisis na
hinaharap natin lalong di matitinag ang
pamilya. Huwag kang magalit na
kinukwento namin sa mga kaibigan ang
pagkain mo ng tutubi, ang pagiging
pasaway mo nung bata ka pa. Kasi
kailangan nila malaman na tao ka at di
hayop tulad ng ginawa ng mga dumukot sayo.

Gusto ko lang sabihin sa'yo na tibayan
mo ang loob mo. Tandaan mo na ang iyong
paniniwala at paninindigan ay para sa
nakakarami. Masmahusay at masmatapang ka
sa mga may hawak sayo. Mga duwag at
traydor ang dumukot sayo. Kung anuman
ang ginagawa sayo para balewalain ang
pagkatao mo ay alam mong mas tao ka
kaysa sa pinapamukha nila sayo. Tibayan
mo ang loob mo dahil nasa tama kang
paninindigan. Huwag na huwag kang
mag-aalala sa min. Ayos kami. At
pinagyayabang ka namin. Isa kang
mabuting tao at sinisigaw naming yan sa
buong mundo.

Konting tiis pa tol at magkakasama
nating titingnan ang pagsikat ng araw!

Para sa bayan!!! At para sa lahat ng
biktima ng paglabag ng karapatang pantao!!!

JL

Si JL Burgos ay nakababatang kapatid ni
Jay-Jay at isa sa mga unang naging miyembro ng UGAT Lahi. Siya ay isang visual artist at video editor. Isa sa mga walang sawang nakikiisa, tumutulong at nakikibahagi sa pagsisimula ng tutoK karapatan.

Si jay-jay ay si Jonas Burgos. Anak ng yumaong Jose Burgos tagapagtatag ng We Forum at Malaya newspaper mga independenteng puklikasyon ng panahon ng diktaduryang Marcos. Pinaniniwalaang dinukot ng elemento ng militar nuong Abril 28 2007 sa Ever Gotesco Mall sa Commonwealth si Jonas.








Wednesday, May 9, 2007

saan na ba makakabili ng yosi sa U.P.?

May mga gabi, kapag dinadalaw ako ng lungkot, umiikot ako sa UP. Malamig ang hangin kanina nang magmaneho ako sa campus. Tila sumama sa ihip ng sariwang hangin ang lungkot ng damdamin.

Madilim at tahimik ang campus kapag gabi at ito ang aking paraiso sa gitna ng ingay at gulo ng paligid.

Ngunit tulad ng maraming bagay, malaki na ang pinagbago ng UP. Marami na ang naglaho at nawala. Hindi ko na alam kung saan makakabili ng yosi sa UP. Nawala na ang mga maliliit na tindahan ng sigarilyo, softdrinks at Blue book. Nawala nadin ang mga estudyanteng naglalakad sa Sunken garden at naghuhuntahan hanggang abutan ng bukang-liwayway.

Iba na talaga ang UP ngayon. Hindi na ito katulad ng unibersidad na kinagisnan ko. Ang Peyups na nakilala ko ay maingay, masaya at puno ng pagasa.

Dito nahubog ang aking mga pangarap. Dito din ako natutong mag-drive, magsulat, mag-yosi at magmahal.

Dumaan ako sa Vinzon's Hall kagabi. Nakakabingi ang katahimikan. Hindi ito tulad ng dati. Naalala ko ang iba't ibang karanasan ko sa lugar na ito.

Doon sa ika-apat na palapag, sa opisina ng Kule nahubog ang pangarap kong maging dyarista.

Doon din sa Vinzon's Hall ko naranasan kung gaano kasakit maiwanan ng mahal sa buhay.

Sa Sunken Garden naman, naalala ko ang mga gabing kakwentuhan ang isang kaibigan at kadamay sa buhay hanggang sa pagsapit ng araw. Halos walang tao sa Sunken Garden kagabi nang dumaan ako pwera sa dalawang UP pulis na mahigpit na pinatutupad ang curfew.

Siya nga pala, may curfew na sa dating malayang campus.

Marami na nga ang nagbago sa Peyups kasabay ng paglipas ng panahon. Maraming bagay ang hindi na maibabalik. Maraming panahon ang hindi na mababalikan.